ای پیش پرواز کبوتر های زخمی
بابای مفقودالاثر، بابای زخمی

دور از تو سهم دختر از این هفته هم پر
پس کی؟ کی از حال و هوای خانه غم پر؟

تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی
یک قاب چوبی روی دست میخ بودی

توی کتابم هر چه بابا آب می داد
مادر نشانم عکس توی قاب می داد

لطفا به ادامه مطلب بروید.

شهادت نام گرفت
وقتی خدا کسی را کشت
 از شدت عشق!

 من بال و پر شهید را می بوسم

پا تا به سر شهید را می بوسم

گر لحظه دیدار میسر نشود

دست پدر شهید را می بوسم

مرحوم آقاسی

این ایده حسین(ع) بود ،

شهادت،بهترین تبلیغ خداست.

ای دوست به حنجر شهیدان صلوات

بر قامت بی سر شهیدان صلوات

از دامن زن مرد به معراج رود

بر دامن مادر شهیدان صلوات

اگر شهید نشویم نارچاریم بمیریم ...

شهید آوینی

دیروز حسن را به جنگ

و امروز حسین را

 به صلح دعوت می کنند

آری آنان که برای رهبرشان

تعیین تکلیف می کنند

از جنس کوفیان اند!

ولادت فرخنده ی سلطان خراسان ، امام رضا علیه السلام مبارک.

دل من گم شد، اگر پیدا شد ، بسپارید امانات رضا

و اگر از تپش افتاد دلم ، ببریدش به ملاقات رضا

از رضا خواسته ام تا شاید ، بگذارد که غلامش بشوم

همه گفتند محال است ولی ، دل خوشم من به محالات رضا

وقتی

وارد حرمت شدیم

خادمینت گشتند ما را

تا بدانیم

پیشت که آمدیم

هیچ نداشتیم!

دروغ می گویند که تو غریبی ،

من غریبم ،

من حتی با نفس خودم هم غریبه ام ،

غربتم را نمی فهمم و این دردِ غریبی را دو چندان می کند .

هرچقدر هم گنه کار باشم ،

باز روح خدا در من دمیده شده ،

به حرمت این روح خدایی ،

دلتنگت هستم

و دلتنگی دیگر  ....

*السلام علیک یا علی بن موسی الرضا *

دوست دارم نگات کنم تو هم منو نگاه کنی
من تو رو صدا کنم تو هم منو صدا کنی

قربون صفات برم از راه دوری اومدم
جای دوری نمی ره اگه به من نگاه کنی

دل من زندونیه تویی که تنها می تونی
قفس و وا کنی و پرنده رو رها کنی

می شه کنج حرمت گوشه قلب من باشه
می شه قلب من و مثل گنبد طلا کنی

تو غریبی و منم غریبم اما چی می شه
این دل غریبه رو با دلت آشنا کنی

دوست دارم تو ایون آینه ات از صبح تا غروب
من با تو صفا کنم تو هم منو دعا کنی

دلمو گره زدم به پنجرت دارم می رم
دوست دارم تا من میام زود گره ها رو وا کنی

دوست دارم که از حالا تا صبح محشر همیشه
من رضا رضا بگم تو هم منو صدا کنی

چی می شه اگه منو راهی کربلا کنی
یا علی موس الرضا می شه به من نگاه کنی

اونقده رضا می گم تا دردمو دوا کنی

باغ حرم تو گلشن رضوان است

قم ، جلوه ای از تجلی ایمان است

بین حرم تو و امام هشتم

بین الحرمین کشور ایران است

 درد و دل خدا 

که تمام شد
ز دست ما

ظهور می کنی!

 انسان های بزرگ در باره عقاید سخن می گويند

انسان های متوسط در باره وقایع سخن می گويند

انسان های كوچک پشت سر ديگران سخن می گويند

انسان های بزرگ درد ديگران را دارند

انسان های متوسط درد خودشان را دارند

انسان های كوچک بی دردند

انسان های بزرگ عظمت ديگران را مي بينند

انسان های متوسط به دنبال عظمت خود هستند

انسان های كوچک عظمت خود را در تحقير ديگران می بينند

انسان های بزرگ به دنبال كسب حكمت هستند

انسان های متوسط به دنبال كسب دانش هستند

انسان های كوچک به دنبال كسب سواد هستند

از صحن امام رضا (ع) وارد می شوم

توقفی و سلامی کوتاه!
بعد صحن امام هادی
پرده ی مخمل سبز
را کنار می زنم
چند گام جلوتر
سمت چپ
ضریح!
بوسم نمی چسبد
به ضریحش!
صف بوسه طولانی ست!
طواف می کنم تا شاید جمعیت چو نیل شکاف بخورد!
صدا بلند می شود
"هدیه به قمربنی هاشم صلوات!"
و من دست و پایم را جمع و جور می کنم
نکند عباس (ع) آمده زیارت معصومه سلام الله علیها

پسر خانوم!

این ابرو نبود

که برداشتی

آبرو بود!

خدایا

من از بی تو بودن

هنوز خسته نیستم

خسته ام کن لطفا

میلاد با سعادت الگوی ایمان ، خواهر سلطان خراسان ،

بانوی ایران ، اسوه ی دختران ،

حضرت معصومه سلام الله علیها و روز دختر مبارک باد.

جلوه گر شد در جنان اخت الرضا

آمده کوهی پر از صبر و سخا

می کند حاجات ما جمله روا

او که هست معصومه ی آل عبا

  سائل لطف نوشتند بنی آدم را

سر ِ اين سفره نشاندند همه عالم را

صبح فردا عجبی نيست اگر بنشانند

يك طرف آسيه و يك طرفت مريم را

حس ِ معراج نشينی من اين است فقط

گوشه ای از حرمت پهن كنم بالم را

در ضريحت شرف آدميت ريخته اند

پس محال است كه آدم نكند آدم را

 همه بالفعل مسيح اند اگر پخش كنند

نفس ِ دختر موسای مسيحا دم را

مثل يك عرش برای تو حرم ساخته اند

كاش ميشد حرم حضرت زهرا هم را

با گدايي حرم فخر به دنيا داريم

هرچه داريم از اين دختر موسي داريم

 .

.

لطفا به ادامه مطلب بروید.

تا بوده همین بوده و تا هست همین هست

وقف تو بُوَد این سر و اين جان و تن و دست

مِی لب مزنم تا ابدالدهر چرا که

با خوردن سوهان دیار تو شوم مست

 علیرضا خاکساری

گناه انگشتش را

در چشمم فرو کرد!

از ان روز حق را نمی بینم!

  هر كس به طرف مسجد برود ،

پايش را بر هيچ تر و خشكی نمي گذارد ،

مگر اينكه زمين برای او تسبيح مي گويد. 

 گویم ز امام صادق این تحفه حدیث

تا شیعه ی او به لوح دل بنگارد

فرمود که بر شفاعت ما نرسد

هر کس که نماز را سبک بشمارد

ز غربتش چه بگویم که سینه ها خون است

برای صادق زهرا مدینه محزون است

دلم دوباره به یاد رییس مذهب سوخت

که داغ غربت لیلی حدیث مجنون است

صادق که امام و رهبر و هادی ماست

و اندر کف او سر خط آزادی ماست

فرمود : شود به حشر با ما محشور

هر کس که شریک در غم و شادی ماست

ای آینه ی صفات خالق          وی همچو پدر به علم فائق

مصداق صداقت و فضیلت         صدیق ازل امام صادق

ای دانش تو در آفرینش         بر چشم خرد چراغ بینش

ای متن کتاب حق ثنایت         وی جان جهانیان فدایت

کز مدحت خلق برتری تو          ممدوح خدای اکبری تو

بی نطق تو علم را بقا نیست          بی مهر تو فضل را بقا نیست

در مذهب ما قیام علمی          کمتر ز قیام کربلا نیست